راستش نمیدونم برای درگذشت آقای نجف دریابندری چی بگم. جز حسرتی که به خاطر رفتن این آدمهای خوب به دلمون میمونه اما وجودشون موندگار و فراموش شدنی نیستن. خبر غم انگیزی بود...
یادته گفتم یه دفعه یه ادیت انجام دادم برای یک کارخونه که یکی از آشناهام توش کار میکرد و کارشونو راه انداختم؟ یه کار جزئی بود اما انجامش دادم. حالا الان قراره عکس بگیرم براشون. اولین تجربه‌ی مستقل من. خب میدونی که من عکاسی جز شاخه‌‌‌ای که دوسش دارم انجام نمیدادمو دوست نداشتم. و ندارم الان هم زیاد اما خب این یه تجربه است جدا از این گفتم اگه از محصول خوشم نیاد عکس نمیگیرم :دی نه من نگفتم ولی تو فکرم بود که بگم که حرفش شد. به هر حال این کارامو فشرده تر میکنه فعلا که هیچ ایده‌‌‌ای ندارم تو ذهنم باید اول ببینم بعد باز متوجه بشمو همه تلاشمو بکنم راسنش استرس گرفتمو میترسم از پسش بر نیام. اما خب یه چالش و بد نیست انجامش بدمو همه توانمو بذارم. ادم باید ریسک کنه بعضی وقتها و نترسه یا جلوی ترسشو بگیره. خلاصه که برنامه ام فشرده تر میشه شایدم بد نباشه. هرچی که شد اصلا. یه خورده هم نگران ابزار ابتداییم البته دوربین و یک فلاش هست واسه باقی وسایلم یه فکری میکنم. تو خونه است و راحتم اینجوری. یعنی میشه خوب انجامش بدمو نتیجه بده؟؟ اصلا اعتماد بنفس ندارم ولی چرا نتونم. فقط باید همه تمرکزمو بذارم روش. برام امیدوار باش.
راستش آدم یه وقتها یه آرمانها و اهدافی برای خودش داره. اما به خاطر یسری مسائل شاید مجبور بشه روشون پا بزاره یا انجامشون نده . این فکر نکنم از ارزش اون ادم کم کنه. اون فقط یا شرایطشو نداره یا مجبوره . ولی به هر حال انجامشون میده به امید این که خوب انجام بشه و ارزششو داشته باشه.